چند روز پیش صفحه گوشیم شکست . مثل یه کابوس بود . برای کسی مثل من که همه زندگیش توی گوشیش خلاصه میشد ، شکستن گوشی مثل از دست دادن حافظه میمونه شایدم بدتر .تصور کنید کسی که تازه حافظشو از دست داده چه حالی داره . بدتر اینه که چون من پشت کنکوری ام مامان و بابام نمیزارن قبل کنکور گوشیمو درست کنم چون میدونن چقدر پای گوشی وقتمو هدر میدم . حق دارن خب . به خاطر خودم نمیزارن . شایدم شکستن گوشیم از خوش شانسیم بوده چون باعث شد به خودم بیام و شروع کردم به درس خوندن واقعی برای کنکور . چرا میگم واقعی ؟ چون قبلا هم دست و پا شکسته میخوندم . امیدوارم کابوس شکستن گوشیم به رویای شیرین قبولی در رشته و دانشگاه دلخواهم منتهی بشه.
پ.ن: گاهی با گوشی مامانم میام ، گاهی با کامپیوتر ولی واقعا هیچی گوشی خود آدم نمیشه :((
درباره این سایت